W dniu 3 grudnia 2016 r. we wspomnienie św. Franciszka Ksawerego – patrona misji nadzwyczajni szafarze przybyli do Rościnna, aby przeżyć adwentowy dzień skupienia. Uczestniczyło w nim 62 szafarzy w tym 6 kandydatów z Gniezna, Skoków, Imielna, Wągrowca i Szamocina. W dniu skupienia miały miejsce: konferencje, adoracja, spowiedź i Msza św.

Opiekun, ks. kan. Franciszek Jabłoński, przybliżył  główne założenie programu duszpasterskiego na rok 2017 i jego realizację w diecezji. Ukazał także postać świętych małżonków Zelia i Ludwik Martin. Z kolei konferencje oraz homilię wygłosił biblista, ks. dr hab. Paweł Podeszwa.

Konferencje i homilia nawiązywały do hasła roku duszpasterskiego, aby odważnie iść i głosić światu Ewangelię, pozyskując innych dla Chrystusa, czyniąc z nich Jego uczniów –  jak czytamy w nakazie misyjnym. Analizując wybrane teksty z Dzieła Łukaszowego (Ewangelii oraz Dziejów Apostolskich) ks. Podeszwa starał się wyjaśnić, na czym polega dojrzałe świadectwo uczniów Jezusa, które od samego początku działalności Kościoła było nie tylko wypełnieniem Jego polecenia („będziecie moim świadkami”), ale stało się istotnym i koniecznym elementem życia i misji pierwszych wspólnot chrześcijańskich, by Dobra Nowina o zbawieniu mogła dotrzeć aż po krańce świata. Zachęcał do odważnego wyruszenia w drogę, zasłuchania w Słowo Boże, które wyjaśnia nam zmartwychwstały Jezus, zwłaszcza podczas Eucharystii, oraz odważnego i pełnego entuzjazmu dzielenia się doświadczeniem wiary zawsze popartej przykładem chrześcijańskiego życia. Akcentując konieczność, potrzebę oraz wagę autentycznego świadczenia o Chrystusie w różnych sytuacjach naszego codziennego życia, przypomniał słuchaczom wymowne stwierdzenie z papieskiego nauczania Jana Pawła II, że „człowiek współczesny bardziej wierzy świadkom, aniżeli nauczycielom, bardziej doświadczeniu, aniżeli doktrynie, bardziej życiu i faktom, aniżeli teoriom. Świadectwo życia chrześcijańskiego jest pierwszą i niezastąpioną formą misji” (Redemporis missio 42).

Jeden z szafarzy w ten sposób podzielił się swoimi wrażeniami. „Jako szafarze powinniśmy być wraz z rodziną wzorem miłości Boga i bliźniego. Owo świadectwo powinno być widoczne nie tylko wobec chorych, ale także na co dzień: w pracy, w domu, w Kościele i w drodze do chorego. Powinniśmy dzielić się naszymi przeżyciami wiary z bliskim, by pociągnąć innych. Przez sakrament pojednania mieliśmy możliwość wyznać, że jesteśmy ludźmi grzechu i zbliżyć się do Boga. Umocnieni duchowo rozjechaliśmy się do naszych parafii i rodzin, pełnić misje świeckich w świecie, podążając za wezwaniem Jezusa: idźcie i głoście...” (Zenon Patelka, Opatówek).

Na zakończenie dnia skupienia ks. Opiekun  przedstawił plan przyszłorocznych spotkań formacyjnych i złożył życzenia bożonarodzeniowe i noworoczne.